opracowanie własne na mapie pochodzącej ze strony http://poznanski.e-mapa.net

opracowanie własne na mapie pochodzącej ze strony http://poznanski.e-mapa.net

Na początek kilka słów wstępu, ale nie będę przynudzać i zbytnio rozwlekać ;-) Jeżyce pierwotnie funkcjonowały jako wieś założona w średniowieczu - kto kojarzy Wytwórnię Lodów Tradycyjnych przy ulicy Kościelnej? Tam, gdzie obecnie znajdują się ławki i zieleń, pierwotnie mieściło się serce wsi, a o dawnej zabudowie zagrodowej przypomina Restauracja i Hotel Zagroda Bamberska ;-) Dopiero w 1900 roku Jeżyce zostały uznane za część Poznania. A co z samą ulicą Dąbrowskiego? Powstała w pierwszej połowie XIX wieku i pełniła funkcje szosy pocztowej łączącej obecną stolicę Wielkopolski z Berlinem.

Wzdłuż najstarszej, historycznej części ul. Dąbrowskiego wyrastają perełki zabudowy secesyjnej. Spójrzcie, jak wiele z nich uwzględniono w rejestrze zabytków:

opracowanie własne na mapie pochodzącej ze strony http://poznanski.e-mapa.net

Naszą wędrówkę rozpoczniemy od strony zachodniej. Jesteśmy na skrzyżowaniu Dąbrowskiego z Żeromskiego/Przybyszewskiego (w okolicy wypasionego Lidla, o którym przed chwilką wspominałam).


Jesteśmy w południowej części ulicy. Po prawej stronie możemy dotknąć ręką fasad szaroburego budynku, który z drugiej strony ulicy prezentuje się następująco:


Budynek ten powstał w ramach projektu władz niemieckich, która postanowiła dokonać przebudowy zachodniej części miasta. Mieszkających tu Polaków wysiedlano, na ich miejsce sprowadzano Niemców.

Ruszamy dalej. Idziemy na wschód, w kierunku centrum.

Po prawej stronie już powoli zaczyna majaczyć Rynek Jeżycki...

W ostatnich latach wzłuż Dąbrowskiego urosło milion aptek. Bardzo możliwe, że na co drugim czy trzecim zdjęciu pojawi się neonowy krzyżyk albo coś w ten deseń ;-)

Żegnamy się z Rynkiem Jeżyckim, idziemy w kierunku kina Rialto. Po drodze możemy wstąpić na obiad do ponadczasowego Piccolo na spaghetti. A tuż obok standardowo McDonald.




Kiedyś chodziłam tu na DKFy.


A tu widok w drugą stronę, obracamy się znów do rynku:



I wracamy w kierunku centrum. Mijamy Rialto. Dąbrowskiego nie tylko kulturą, ale i handlem stoi, więc Rossmanny, lumpeksy i inne sklepy odzieżowe i spożywcze zapraszają:


Wycieczka powoli dobiega końca - dochodzimy do skrzyżowania z ul. Słowackiego, po prawej mijamy charakterystyczny, łososiowy budynek ZUSu, który pokażę za fotkę

koralowy budynek z wieżyczką to Teatr Nowy, natomiast w oddali majaczy już Most Teatralny. Widoczna z daleka strzelista wieża w tle należy do Kościoła Najświętszego Zbawiciela przy ulicy Fredry.

po prawej-wspomniany ZUS

Naszą wycieczkę zakończymy na przystanku tramwajowym "Most Teatralny" w kierunku, z którego przyszliśmy. To tu:


Patrząc z tego miejsca w kierunku centrum oczom ukazują się charakterystyczne elementy zabudowy miasta, takie jak gmach Zamku Cesarskiego, czerwony Uniwersytet Ekonomiczny. Jeśli skręcilibyśmy w prawo - dojdziemy do dworca kolejowego, autobusowego i centrum handlowego Poznań City Center (jak wiadomo, Poznań galeriami stoi ;-)) A jako że stoimy teraz na skrzyżowaniu ul. Dąbrowskiego z Roosevelta...jeżeli skręcimy w lewo, dojdziemy do siedziby głównej rodu Borejków :-) Dokładnie taką trasę z domu do szkoły i z powrotem pokonywała ta oto urocza niewiasta: