W podpunkcie c. wspominałam o nowych produktach spożywczych w domu - nasiona chia to jeden z nich. Początkowo dodawałam je po prostu jako dodatek do kompozycji jogurt naturalny+owoc ot tak, bo dobrze wpływają na zdrowie dzięki równowadze kwasów tłuszczowych. Po jakimś czasie olśniło mnie, że to przecież te słynne nasionka, z których robi się pudding chia. Zalane dowolnym płynem pęcznieją i  po kilku godzinach powstaje intrygująco wyglądająca masa budyniowa. Nasionka same w sobie nie mają smaku, przejmują go w dużej mierze z płynu. Próbowałam wersji z mlekiem krowim oraz sojowym plus z dodatkiem owoców.

Wnioski: średnio przypasował mi smak budyniu sojowego. Zdecydowanie wolę najzwyklejsze mleko. Może następnym razem spróbuję migdałowego? Jeśli zaś chodzi o owoce - lepiej sięgnąć po te o zdecydowanym, kwaśnym smaku - maliny, owoce leśne (tu akurat próbowałam w formie musu) czy kiwi dają dobrze radę.

Na zakończenie jeden z moich najnowszych tworów, czyli fasolinek - murzynek, który zamiast mąki zawiera czerwoną fasolę z puszki. Oprócz tego - banany, no i rzecz jasna - kakao. Smakuje identycznie jak większość wegańskich, słodkich wypieków, które miałam okazję spróbować. Jednak nie jest wegański, bo zawiera jajka.

Wnioski: ciasto ma wspaniałą konstystencję - fasolinek jest taki idealnie sprężysty, mięciutki, nie ma w nim grama nadmiernej suchości. Pięknie pachnie bananami. Trochę mniej nimi smakuje. Nie jest typowo słodki, więc amatorom ciast z gatunku sugar, yes, please dodałabym solidną porcję miodu lub słodki krem do przełożenia. To ciasto mnie autentycznie intryguje i uważam, że ma potencjał. Najlepiej określa je przymiotnik specyficzne. Chciałabym wypróbować warianty z różnym natężeniem słodyczy.

Lipcowe eksperymentowanie z jedzeniem pozwoliło mi odkryć przepisy łatwe i zarazem szybkie, a przede wszystkim - pozwoliło zapoznać się z nowymi, nieoczywistymi smakami. Czasem warto się przełamać i spróbować czegoś trochę dziwnego. Pierwszy raz w życiu doznałam odczucia, że coś mi smakuje i jednocześnie nie smakuje...inspirujące doznanie ;-)

Ziomeczki, jak tam w Waszych kuchniach? Lubicie eksperymenty i sięganie po nieznane, egzotyczne smaki?  Co ostatnio wpadło Wam w ręce/garnki/piekarniki?

 Na pierwszy ogień idzie papryczka ozdobna. Kupiłam ją jako prezent imieninowy. Tak w zasadzie to nie powinnam nazywać papryczki rzeczą, ale trudno - rzecz kupna, więc została zaliczona w poczet użytecznych przedmiotów. Ta przedstawiona na zdjęciach to mój drugi zakup. Pierwszy okaz nabyłam w kwiaciarni. Pięknie zapakowany, kwitnący, jędrne liście - wydawał się idealny...bardzo krótko. Zbyt mocno podlewany bubel, który po dwóch dniach zaczął obumierać :( Smutek nie zagościł jednak na długo, ponieważ parę dni później identyczną paprykę nabyłam w Chacie Polskiej za zawrotne 3,99 zł. Czyli jakieś trzy razy mniej niż kwiatek kwiaciarniany. Interes życia. Zaciekawiło mnie, czemu na etykiecie kwiat miał napisany, że jest begonią, hm :D Stoi już prawie  tydzień i ma się dobrze :-) Podobno owoce papryczki ozdobnej można jeść, może się kiedyś w domu skusimy...

Uroczy i super hipert trendy ostatnimi czasy kubko-słoik przywiozłam z Jucci. Spodobał mi się wybór kolorów nakrętek i słomek (4 - 5 pastelowych barw do wyboru). Jest pojemny - mieści prawie pół litra napoju. Z powodzeniem używam go zarówno do herbaty czy kawy, jak i do wody. Przy napojach gorących po prostu nie nakładam nakrętki i słomki, żeby było zdrowiej. Używam słoika już od kilku miesięcy i nie zamierzam się rozstawać ;-)

 W lipcu zapałałam miłością (mam nadzieję, że nie krótkotrwałą) do Bullet Journal i od trzech tygodni rozgryzam jego tajniki, planuję, wymyślam dobry układ i uczę się kaligrafii. Z tej okazji zamarzyło mi się małe, wakacyjne odświeżenie swych zapasów piśmienniczych - brakowało mi pastelowych, delikatnych kolorów do BuJo (o nim więcej przy innej okazji, póki co trwa faza testów i chcę wyrobić sobie o tym sposobie planowania wyraźniejszą opinię). Muszę przyznać, że przy zakupie miałam mikro zagwostkę z cyklu który odcień różu wybrać, bo samych jego pastelowych odcieni było kilka. Między innymi za taką szeroką gamę barwa kocham markę Rystor (no i za cenę - jedno pisadełko kosztuje poniżej dwóch złotych). Pieśń pochwalną na część moich ulubionych narzędzi papierniczych, w tym m. in. właśnie cienkopisów Rystor już napisałam  i znajdziecie ją TUTAJ [TU].

Jakie produkty Waszym zdaniem mogłyby dołączyć do koleżków z powyższej listy rzeczy praktycznych, estetycznych i tanich?

Wczoraj udałam się na spacer do lasu po raz pierwszy od prawie pół roku. Początkowo unieruchomiła mnie orteza, potem - opowieści o grasujących dzikach i ekshibicjoniście w masce. W porządku, na takie atrakcje byłam przygotowana. Dochodzę do lasu, a tu z zieleni wyskakuje ciemnoskóry mężczyzna wydający dziwne odgłosy, uśmiechnięty od ucha do ucha. Skąd się tam wziął? Był opiekunem na półkolonii, bawił się z dziećmi w chowanego...;-) Życie lubi stawiać na drodze ciekawych ludzi. Jednych się tylko mija bez słowa, z innymi zamienia parę słów. I czasem potrafią być naprawdę intrygujący. Pojawiają się w moim życiu przypadkowo, czy to wszystko jest z góry zaplanowane? Sama nie wiem...;-) Zapraszam na krótki spacer po galerii ciekawych postaci, które spotkałam absolutnie przypadkiem w tym roku, a zapadły mi głęboko w pamięć (imiona wymyślone). 

Silna osobowość

Panią Bożenę poznałam w kolejce. Czekałyśmy dłuższą chwilę i po prostu zapytałam, czy jest przed, czy może jednak za mną. Kobieta okazała się być sympatyczną, rozmowną osobą. Jak to w kolejkach bywa, na rozmowę było całkiem sporo czasu, więc opowiedziała mi trochę o swoim życiu.  O tym, że kiedy dostała udaru x lat temu w noworoczny poranek...mąż miał do niej pretensje, że przespała Sylwestra. I kiedy rano obudziła się częściowo sparaliżowana, to ona musiała instruować męża, co ma robić, ponieważ był zszokowany. Pani Bożena otwarcie mówiła, że jest człowiekiem o silnej osobowości. Takie sprawiała wrażenie, a przedstawione przez nią historię tylko temu dowodziły. Szczególnie opowieść o rodzinnej imprezie urodzinowej syna, który chwilę przed całą uroczystością nieszczęśliwie uderzył się przedmiotem w oko i zamiast zasiąść do stołu, rodzina wsiadła do samochodu i udała się na pogotowie. Kiedy pani Bożena weszła do pokoju syna i zobaczyła ściany we krwi - nie spanikowała jak reszta. Po prostu włączyła tryb działania, a zmęczenie przyszło po opanowaniu sytuacji. Na szczęście syn nie stracił oka, tylko rozciął powiekę. Muszę przyznać, że ta osoba naprawdę była dla mnie wielkim, pozytywnym WOW!

Masz ładny ogonek ;-)

Lotnik

Pan Wiesław przysiadł się do mnie w autobusie. Był to dość ciężki czas, gdyż na raz nałożyło się na mnie kilka bardzo ciężkich tematów i mój wskaźnik energii życiowej był na minusie. Jechałam akurat na egzamin i skupiałam się na tym, by się po drodze z bezsilności nie rozpłakać. I tak sobie jadę na egzamin i wsiada on. Starszy pan o kuli i wybiera miejsce koło mnie. Czytałam akurat notatki. Pan poważnym głosem zapytał, czy wszystko, co mam na zielono, jest ważne. A muszę dodać, że jestem z grona TYCH ludzi:


Tym zapytaniem pan zagaił rozmowę i opowiedział mi historię życia. Kilkadziesiąt lat temu był lotnikiem, jednak musiał zrezygnować z latania, ponieważ ma problemy z krążeniem. Od wielu lat dzień w dzień musi bandażować lewą nogę specjalistycznymi, sprowadzanymi skądś bandażami
 by normalnie funkcjonować. Lekarstwa na to nie ma. I chodzi się panu Wiesławowi coraz gorzej, ale - chodzi. Ta historia zapewne nie uderzyłaby mnie jakoś specjalnie, gdybym akurat sama nie miała problemów z chodzeniem. Los chciał, że spotkałam tego pana jakieś trzy dni po otrzymaniu wyników rezonansu mojego kolana i byłam troszkę nimi przerażona. Po wyjściu z autobusu poczułam się jak skończona kretynka, użalająca się nad nogą, którą można naprawić. ;-)



Mocne nerwy
Pani Zofia to pani dobiegająca wieku emerytalnego, jednak duchem - młoda kobieta. Wydawała mi się taką ciepłą, dobrą osobą. Opowiedziała mi, że kiedy mąż się jakoś głębiej zaciął - zamiast jechać na pogotowie - zszyła mu ranę w domu, zwykłymi nićmi. I w ogóle nie przerażał jej ten widok. Pani Zofii ufa nie tylko jej mąż, lecz także jej koleżanka, która po zranieniu szła do niej przez pole, szła, szła i płakała z bólu, ponieważ nie chciała pojechać na izbę przyjęć. Pani Zofia dała radę ;-)

 

Książę

Na koniec krótka refleksja na temat ludzi w komunikacji publicznej. Jeżdżenie autobusem z nogą w ortezie i o kuli to wyzwanie. Zwłaszcza, gdy jest to faza początkowa i noga boli przy podpieraniu się na niej. W tych tygodniach włączyłam tryb survival: jeśli nikt mi nie ustąpi miejsca to modlę się o to, by w autobusie nie rzucało i żebym ustała na jednej kończynie. Miałam wówczas naiwne wyobrażenie co do pasażerów. W głowie nosiłam wizję, że kobiety w wieku matczynym, około czterdziestki, cechują się empatią. Szybko zderzyłam się z rzeczywistością, kiedy właśnie takie panie wpychały się przede mną w drzwiach i zajmowały ostatnie wolne miejsca. Trafiłam na takie zachowanie parę razy. Patrzyłam im w oczy, gdy siadały, i zero reakcji. Dla równowagi pozytywnie zaskoczyłam się kilkukrotnie reakcjami takich ziomków, po których w ogóle się tego nie spodziewałam ;-) Dwoje nastoletnich chłopaków, na oko wczesne gimnazjum, do których stałam tyłem i to kawałek dalej - po prostu podeszli i zapytali: czy chce pani usiąść? Zatkało kakao. A zatkało jeszcze bardziej, gdy do siedzącego obok kolegi powiedzieli: suń się, książę. To było takie...po prostu miłe zachowanie ;-). Mentalne wsparcie uzyskałam również od paru starszych pań (trochę się pani pomęczy i będzie dobrze, miałam podobnie czy proszę usiąść z tym kolanem, wysiadam na następnym przystanku).



  

PSST... Tutaj [TU] opisywałam o tym, jak przypadkiem poznałam na szwedzkiej plaży polską piosenkarkę ;-)

Upały upałami - nawadniać się więc trzeba (patrz: zdjęcie powyżej), natomiast wzorem Beduinów można też walczyć ze słoneczną gorączką za pomocą naparów herbaty (patrz: zdjęcie poniżej). Z chęcią sięgam po oba wyjścia, ponieważ gorąca herbata przy kosmicznie wysokich temperaturach mi nie straszna. Nie miałam więc żadnego problemu z wypróbowaniem kolejnych, nowych herbat w kolejnym kwartale. Oto letnie trio:

Poznałyśmy się przypadkiem w Lidlu. Miało to miejsce jeszcze na początku lata, krótko po moim wiosennym zauroczeniu yerba mate [TU]. Dodatkowy plus - guarana. Dobrych parę lat temu przeszłam fazę krótkiego, lecz intensywnego zauroczenia herbatą miętową z guaraną z Vitaxu, jednak skończyła się tylko na jednym czy dwóch pudełkach - od tego czasu nie udało mi się jej dostać ani razu. 4 Moments bardzo mi odpowiada, idealnie gorzka i bardzo dobrze zaspokaja pragnienie. Ciężko mi się ustosunkować co do jej właściwości pobudzających - sięgam po nią raczej od czasu do czasu, tak średnio co parę dni. Raz mam wrażenie, że coś daje, raz - że nie. Bardziej odczuwałam przypływy energii przy miętowej z guaraną.

Tak gwoli ścisłości to nie czysta yerba mate+guarana, lecz ich mieszanka z jabłkiem, dziką różą, lukrecją, imbirem, cynamonem i innymi, z których najbardziej intrygująco brzmi ziele palczatki cytrynowej.

Nowość z Biedronki. Znam czystą pokrzywę i lubię (ogólnie lubię ziołowe napary), a ta wersja jest po prostu bardzo aromatyzowana. Jeżyna bardzo intensywnie pachnie, a sama herbata smakuje trochę słodkawo. Podobnie jak pozycja nr 1, to również mieszanka kilku składników, a co ciekawe - jeżyny jest tu najmniej. Krótko podsumowując ogólne wrażenia - bardzo smaczna kombinacja!

Kolejna biedronkowa zdobycz, tym razem - czysty Czystek. Bez dodatków. Kupiona z czystej ciekawości, nigdy wcześniej nie próbowałam i nie wiedziałam, czego spodziewać się po smaku (słyszałam negatywne opinie na ten temat). Mi pasuje - taki zwykły, ziołowy smak, a spodziewałam się, że będzie dużo gorszy. A że z opakowania krzyczą super właściwości antyoksydacyjne, to już w ogóle och i ach ;-)

Co znajduje się w Waszych kubkach? Jak zawsze chętnie zainspiruję się Waszymi propozycjami :-)