Sobotnie, cieplutkie przedpołudnie. Mogłam w tym momencie siedzieć na własnym absolutorium, rzucić biretem i zrobić pamiątkowe zdjęcie w todze. Jednak nie zdecydowałam się na to, co w sumie kłóci się z tematem przewodnim tego posta, bo jak mówienie w życiu TAK ma się do rezygnowania z czegoś? Tak, moją logiką jest brak logiki i jestem do tego przyzwyczajona ;-)

 Jak wspominałam, w ostatnim poście, tegoroczny początek lata do dla mnie okres dość przełomowy - koniec studiów, koniec tyyyylu lat nauki, czas przeskoczyć na inny schodek drabiny życia i zacząć coś nowego. Teoretycznie mogłabym rozciągnąć jeszcze troszkę czas i bronić się we wrześniu - i, mówiąc szczerze, nawet przeszło mi to przez myśl - ale głośniej krzyczał jednak wewnętrzny głos mówiący, że zioom, ogarnij się, rusz tyłek i zamknij rozdział pt. "Studia", bo szukasz tylko wymówek, żeby odłożyć pracę. No i tak, było w tym sporo racji ;-) Napisanie magisterki nie było tylko napisaniem magisterki, ale udowodnieniem sobie, że mogę pokonać własne słabości i tak, tylko ode mnie zależy, czy dam radę. I jestem teraz z siebie bardzo dumna! A kto studiuje kierunek typowo projektowy ten wie, że napisanie pracy zajmuje sporo czasu - poza wypoceniem książki drugie tyle poświęca się na opracowania graficzne, analizy, wymyślenie projektu, plansze z podsumowaniem całości pracy...no, troszkę tego jednak jest.

<3

Miesiące problemów z kolanem nauczyły mnie super rzeczy: najbardziej boli to, co niewyleczone.
I to w sumie pięknie sprawdza się w różnych dziedzinach życia. Przed operacją bardzo bałam się bólu po zejściu znieczulenia. Skoro po każdym z nawracających skrętów bolało taaaaak strasznie, to jaki dopiero ból mnie czeka po szyciu tego, co zepsute? Życie, jak to życie - lubi robić niespodzianki. Zaczął się drugi tydzień po zabiegu, a ból od tego czasu ani razu nie okazał się nawet w połowie tak nieznośny, jak przy każdym ze skręceń w minionym roku. Życiowa logika - spodziewam się dramatu, ten nie przychodzi. I dla balansu, nie spodziewam się - przychodzi ból z gorszym natężeniem. 

Lekcja z tematem kolanko bardzo dosadnie uzmysłowiła mi, że granice są tylko w głowie i tylko ode mnie zależy co zrobię ze swoim życiem. Napisanie magisterki w pierwszym terminie to jedno z pierwszych działań , które podjęłam w ramach akcji działania na tak, czyli nie zamykania się na nowe, lecz brania losu we własne ręce. Szkoda marnować energię na odkładanie życia na później.