Pewnego deszczowego popołudnia wracałam spokojnym spacerem od dentysty. Rozkopy, przebudowa ulicy - proza poznańskiego życia. Chcąc nie chcąc, zmuszona byłam dreptać przez trawnik. I wtedy pojawia się on. Zagubiony czy zostawiony przez los, przypadek? Czemu spotkałam go na swojej drodze? Nie mam pojęcia;)






Tego dnia przysłuchałam się dokładniej słowom tejże piosenki.
Niby mała rzecz, a skłoniła mnie do głębszej refleksji, żeby szukać pozytywów...najbliżej siebie. Szukać nawet malutkich powodów radości. Bo to właśnie z małych rzeczy rodzą się większe.