Sztokholm nadal uważam za piękne miasto - czyste, spokojne, pięknie zlokalizowane nad brzegiem wody, z pastelowymi przedmieściami i wyraźnym duchem minionych lat na każdym kroku, jak przedstawiłam Wam w pocztówkowych wspomnieniach ze szwedzkiej wycieczki tutaj (kliknij). Oslo ma w sobie podobną energię, jednak - w moim odczuciu - wychodzi krok w przód i śmielej łączy tradycję z nowoczesnością. 

Czas na gwiazdę wycieczki, czyste szkło i błękit - gmach Opery. To miejsce było moim norweskim marzeniem, i przyznam, że w rzeczywistości wygląda jeszcze piękniej niż na zdjęciach. Z dachu natomiast można rzucić okiem na panoramę miasta - bystre oko wypatrzy w oddali skocznię  Hollmenkollen  (w tę stronę spoglądam).

Fancy budynki za nami, zgłębimy się teraz dalej, w miasto, i spojrzymy w przeszłość - przed państwem Pałac Królewski. Przy odrobinie szczęścia trafić można na zmianę warty (tak, przyszliśmy przypadkowo dosłownie parę minut przed show ;)). Oslo to również jedna z tych nielicznych stolic, gdzie nie zauważa się ściany spacerujących turystów - dzikich tłumów tu po prostu nie ma. Nawet przy Pałacu Królewskim. Na dachu Opery również całkiem spokojnie. Co ciekawe, samo miasto liczy ponad połowę mieszkańców mniej niż Warszawa, a w moim odczuciu - wyjątkowo dużo osób (szczególnie w garniturach) porusza się na hulajnogach. Jest ich zdecydowanie więcej niż rowerzystów!

Kończąc przygodę z Oslo, warto oddalić się o parę kroków od centrum w kierunku parku Vigelanda. Znów będziemy mieli okazję spojrzeć na miasto z góry, tym razem - stojąc u stóp rzeźby, głównej atrakcji parku. Monolit to wysoki słup zbudowany z podobizn nagich ludzi - totalnie różnych, ułożonych w dziwnych pozach (czy ktoś z Was oglądał może Hannibala? Ta rzeźba jednoznacznie kojarzy się z fabułą jednego z odcinków...). Ludzkich podobizn jest w parku wiele i mężczyźni są przedstawiani przyjaźniej, niż kobiety. Mężczyźni przybierają raczej spokojniejsze pozy myślicieli, kobiety - kłócą się lub zmęczone zabawianiem dzieci. Przebywając w parku zdecydowanie można poczuć się confused. Ciekawe oraz pełne nieoczywistych skojarzeń miejsce.

Pytanie za sto punktów: jak nazywa się mieszkaniec Oslo i jak brzmi pochodzący od nazwy miasta przymiotnik? Oselski? Osłowski? Czy mieszka tu Osełka czy Oslanka? A może Oselczyk? Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie, zapraszam!